هر چند خبر تأسیس این بخش جدید در ارتش آلمان به‌صورت رسمی به تازگی اعلام شده اما گزارش‌ها نشان می‌دهد که مقام‌های این کشور از ۶ سال پیش در حال آماده‌سازی این واحد بوده‌اند تا بتوانند خود را برای شرکت در جنگ‌های عصر جدید آماده کنند. پس از ۶ سال مقدمه‌چینی و تدارکات اکنون مقام‌های آلمانی می‌گویند واحد جنگ سایبری این کشور آماده فعالیت در فضای مجازی است و این کشور می‌تواند نقش حمله‌کننده را در حملات سایبری ایفا کند.
وزارت دفاع آلمان در سال ۲۰۰۶ تصمیم به تأسیس واحدی برای انجام فعالیت‌های سایبری با عنوان «واحد بحران» گرفت که مقر آن در ساختمان مرکز پدافند سایبری در حومه شهر بن بود. شروع به فعالیت آلمان در این زمینه یک سال پیش از حمله سایبری به استونی و ۴ سال پیش از حمله با ویروس استاکس‌نت به ایران بود.
از پایان سال ۲۰۱۱ بود که مقام‌های ارتش آلمان اعلام کردند که سربازان این بخش با نام واحد جنگ سایبری آماده انجام عملیات هستند. از آنجایی که براساس بند ۲۶ قانون اساسی آلمان حملاتی مانند عملیات خرابکاری با ویروس استاکس‌نت «تجاوز جنگی» به حساب می‌آید وزارت دفاع این کشور اعلام کرده است که حملات سایبری این کشور تنها طی «اقدام‌های هماهنگ» صورت می‌گیرد.
از مدت‌ها پیش کشورهای عضو ناتو به فکر حملاتی فراتر از عملیات نظامی سنتی بوده‌اند که در حمله این سازمان به لیبی خود را نشان داد. آمریکا قصد داشت در آن زمان با همکاری دیگر کشورهای ناتو با حمله‌ای سایبری سامانه‌های دفاع هوایی لیبی را مختل کند اما سرانجام از این تصمیم منصرف شد. هر چند آلمان اکنون تشکیل این واحد را اعلام کرده اما آمریکا، انگلیس و فرانسه خیلی زودتر از این کشور سرمایه‌گذاری خود را در این بخش شروع کرده‌اند. گزارش‌ها نشان می‌دهد که ناتو می‌خواهد دیگر کشورهای عضو این سازمان هم در این عرصه آماده باشند.
روزنامه نیویورک تایمز چندی پیش در گزارشی اعلام کرد که حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران با استفاده از ویروس استاکس‌نت بخشی از برنامه‌های گسترده این کشور برای حملات سایبری با کد رمز بازی‌های المپیک بوده که از زمان ریاست‌جمهوری جورج بوش فعالیت در رابطه با آن شروع شد. گفته می‌شود بعد از رسیدن باراک اوباما به ریاست‌جمهوری تلاش‌های آمریکا برای حملات سایبری با همکاری رژیم صهیونیستی گسترده‌تر شده که پروژه استاکس‌نت که با یک باگ نرم‌افزاری شکست خورد، بخشی از آن به حساب می‌آید.
حمله سایبری با استاکس‌نت با وجود شکست آن نخستین نمونه از حملات آمریکا به سیستم‌های کامپیوتری یک کشور دیگر بود که تخریب فیزیکی ایجاد کرد. اوباما می‌دانست به هر صورت این حمله، آمریکا را به عرصه جدیدی می‌برد که روسای جمهوری پیشین در دهه 1940 با استفاده از بمب اتم یا در دهه 1950 با موشک‌های قاره‌پیما برده‌بودند. در سال ۲۰۱۰ ایراد نرم‌افزاری استاکس‌نت باعث علنی شدن ماجرا شد و اوباما نگران بود که با شناخته شدن این کشور به‌عنوان عامل حمله، آمریکا می‌تواند در مرکز حملات سایبری از گوشه و کنار جهان قرار بگیرد.
هر چند آمریکا مدت‌هاست که واحد جنگ سایبری خود را دارد و ریشه بدافزاری مانند Falme هم به این کشور می‌رسد اما دولت اوباما به خوبی می‌داند که در عرصه این نبرد جدید مصون نیست. آمریکا بیش از هر کشور دیگر به شبکه‌های کامپیوتری خود متکی است و گزارش‌ها نشان می‌دهد که حتی به خاطر اشکالات نرم‌افزاری استاکس نت، خود این کشور هم به‌ویژه در تأسیسات زیر بنایی با استفاده از نسخه‌های دیگری از ویروسی که خودش طراحی کرده هدف حمله قرار گرفته است. در عرصه جنگ سایبری پیش‌بینی‌ها مانند جنگ‌های سنتی با تکیه بر آمار و ارقام معنا ندارد. آمریکا و کشورهای ناتو به خوبی می‌دانند که آتش جنگی زده شده که می‌تواند با آمادگی کشورهای دیگر، خود آنها را دچار بحران‌های جدی کند.
